In het artikel geeft Manon aan hoe dat er in de praktijk uitziet.
De toiletten
“Op onze wc’s hangen gewoon géén bordjes aan de muur. Ze zijn dus niet alleen voor jongens of meisjes, maar voor iedereen.” De wc-hokjes hebben bovendien alleen een normaal toilet. “Ja, als we er plasbakken zouden ophangen zou het niet meer genderneutraal zijn, hè. Jongetjes kunnen ook zitten.”
Spelen
“Iedereen mag van ons overal mee spelen. Lego, barbies en blokken. We zeggen niet wat er niet mag. Waarom is het normaal dat je als jongetje in de peuterleeftijd wel een jurkje aan mag en je nagels mag lakken, maar dat opeens klaar moet zijn als je naar de basisschool gaat? Want dan moet je je opeens gedragen als een jongen? Iedereen mag een jurkje aan!”
Persoonlijke motivatie
Manon heeft zelf een transgender dochter. “Zij kwam een paar jaar geleden naar me toe en zei: ‘Mama, ik wet niet of ik een meisje of jongetje ben’. Ja, dan gaat er dus wel echt een wereld voor je open. Opeens werden wij als gezin geconfronteerd met alle moeilijkheden waar zij tegenaan liep, alleen maar omdat ze zichzelf wilde zijn.” Het motiveerde Prévoo om de genderneutrale basisschool op te zetten.
Genderscheiding
Na de basisschool krijgen de kinderen alsnog te maken met genderscheiding. In het vervolgonderwijs, bij de sportclub en op het werk. Toch heeft het bieden van een genderneutrale setting op de basisschool zin, aldus Manon: “Natuurlijk hebben we tijd nodig om ons dit proces allemaal eigen te maken. Maar ik ben er stellig van overtuigd dat de kinderen die vanaf onze school straks naar de middelbare school gaan, juist deze geweldige blik op de wereld meenemen. En als we op die manier een zaadje kunnen planten. Al is het er maar één. Ben ik tevreden.”
Foto: Manon Prévoo.
